Acemi Kaptanın Göcek Anıları - Eylül 2008


12 Eylül Cuma - Göcek Yağmur Otel

12 Eylül 2008 Cuma günü, Atlas Jet havayollarının akşam uçağıyla Dalaman'a vardık. Tekneyi ertesi gün alacağımızdan, o gece Yağmur Otel isimli bir otelde kalacağız. Otele gidip girişimizi yaptıktan sonra Göcek'te turlamaya başladık. Koyun en doğu ucunda Sundowner isimli restoran'da birer içkiden sonra, otele döndük. Bernası yeni Canon G8'iyle biraz oynadı. Göknacığım tam makinanın su altı aparatı içersinde fotoğrafın alt kısmını karanlık çıkardığını keşfetmiş ve geri verme hesapları yapıyordu ki, kutunun içinden beyaz bir plastik çıktı, ve bu plastik sorunu giderdi. Tatilin ilk "prosedür" keşfi bu oldu.

Ertesi günü sabırsızlıkla bekliyorduk. Tekneyi alacağımız anı konuşup duruyorduk. Ne süper bir tatil olacaktı....Biraz da otelin barında oturduktan sonra, yavaş yavaş uyumaya yollandık.

13 Eylül Cumartesi - Club Marina

Yorucu bir gün bizi bekliyordu. Alışveriş yapılacak, herşey herşeyle senkronize edilecek, buzların gidişi, teknenin alınış saati olasılıkları, Göcek'in her bir dükkanından ayrı bir malzeme alma ve hepsini tekneye gidecek Migros arabasına yönlendirme, tekneyi 4'te alabilme olasılığı, Club Marina'ya gitme yöntemleri....

Beyni allak bullak eden bir gün sonunda 17:00 gibi Club Marina'ya vardık ve tekneyi beklemeye başladık. Neyseki biraz sonra tekne Fethiye'den geliverdi.( fotoğraftaki sol tekne ). Geldi gelmesine de, 39 feet bu kadar büyükmüydü yaw? Ehehe... Herneyse.. Tam bunları düşünürkenki yüz ifademi Derya çekmişti.. Gönderirse blog'a koyarım.
O gece brifing vs derken hava kararmaya yüz tutunca, başımız belaya gidecekse de sabah girsin diyerek marinada uyuduk.

14 .Eylül Pazar - At Bükü, Merdivenli

Sabah adrenalin dolu bir marina çıkışı akabinde At Bükü isimli bir koya gittik. 10 metre civarında demiri salıp, yeterince kıyıya yaklaştık ve dubaya bağlandık. Hayret verecek kadar kolay bir demirlemeydi. Sonraları ne oldu da herşey arapsaçına döndü, hala anlayabilmiş değilim.

Bu arada tatile gitmeden önce planlar yapmışız, bir sürü doküman print etmişiz, çok düzenliyiz. Hakkımızı da yemeyeyim, ilk günün planına harfiyen uyduk denebilir. Fakat plan ikinci günden şaşmaya başladı.

At Bükünde yüzdük, kahvalti ettik vs derken plana göre ikinci adresimize Merdivenli Koyu'na yollandık.

Merdivenli Koyu

Merdivenli koyu, ilk denizcilik dersini aldığımız koy oldu. Kayalıklara doğru giden akıntıyı hesaba katamayınca, teknenin dingi motoruyla çekilemediğini, tekne süpürgesinin ve kanca sopasının kayalıkları itmede pek etkili olmayacağını öğrendik. Neyse ki bir süre sonra sopalar, süpürge ve dingi motorunu aynı anda kullanınca az da olsa sonuç alınabileceğini keşfettik ve kazasız belasız bu tehlikeyi savuşturduk. Olur o kadar deyip kötü düşünceleri aklımızdan kovalayıverdik, fakat bu olay, tatilimizin ilk kendine güveni baltalayıcı olayı olarak hafızalarımızın bir köşesinde kaldı.
Evet.. Sıra yelkene gelmişti. Bugünlük sadece ön yelken açalım dedik. Yavaş yavaş yapmak lazımdı bu işi. Fethiye'ye doğru bir rota tutturup, ön yelkeni açtık. 6 knot'a yakın hızımız vardı ki, fazla uzun sürmedi, rüzgar neredeyse durdu. Rüzgar azalınca, zaten geri de dönmemiz gerektiğinden, plana göre geceleme yerimiz Tersane koyu'na yöneldik. Fakat Tersane koyunda uzaktan tekne direklerinin üst üste binmiş siluetlerini görünce, "kayalık mayalık, biz yine Merdivenli'ye dönelim" deyip geceyi Merdivenli'de gecirdik. Bu seferki demirlememizde yanaşmamız daha güzel ve kayalıklardan uzaksa da, tatilimizi zehir eden bir olayla ilk karşılaşısımızdı: Teknenin zincirini salıyorken bir de ne görelim, zincir ipe dönüştü ve hızla denize akmaya başladı.

15 Eylül Pazartesi Boynuz Bükü, Sarsala Koyu

İpin akışını bir şekilde durdurduktan sonra, halatı koçbuynozuna bağladık. Bağladık bağlamasına da bu işin bir de sabahı vardı. Aynı zincir ipten çekilerek vinç tertibatına oturtulacaktı. Bu işi tek başına yapmak imkansızdı, zincir o kadar ağırdı ki. Aklımdaki tek soru şu oluyordu: Bu işi yaşlı başlı emekliler, zaman zaman bayanlar, veya tek başına dolaşan kişiler yapıyor. Başka bir prosedür olmalı.

Zincir ırgatını brifing esnasında da anlattılardı oysaki. Ama ipe gelince şöyle yapın, zincirde şunları yapın vs. şeklinde bir açıklama da yapmadılar. Irgatı gevşet, zinciri at, sonra da durdurmak için ırgatı sıkıştır denildi.

Neyse sabah oldu. Aylar öncesinden "ben balıkçıyım" ifadesi ile bağımsızlığını ilan etse de, maalesef kendini zincir ipi çekme işinde bulan Gökhan'cığımın da yardımıyla ipi çekip, zincire oturttuk. Geri kalan kısım kolaydı: ırgatın 'UP' tuşu.

Zincir işinin prosedüründe bir zorluk vardı. Neden bollatmayı yapıp, ardından demiri fırlatıyordum da, zaman kazanmak için demiri önceden hazırlamıyordum? Bu şekilde iş sadece bir bollatmaya kalırdı.

Bir zorluk daha vardı. Zincirin ne kadar aktığı nasıl anlaşılırdı? Bitime yakın plastik birşeyler bağlanmıştı zincire tamam da, onların da rengi zincire dönüşmüş, akış esnasında farkedilmesi imkansız şeylerdi.
.....

Neyse konumuza dönelim.. O gün teknenin deposunu topalamda 1000 litre sanıyorken 500 litre civarı olduğunu anlayınca Boynuz Büküne su almaya gidelim dedik. Boynuz Büküne gittik. İskeleye başarılı bir şekilde yanaştık. Biyşeyler içtik, suyumuzu alıp, ertesi gün almak üzere buz siparişi verdik. Sonrasında da Sarsala koyuna gidip demir attık.

Sarsalaya geldiğimizde demiri önceden hazıylayıp, işin sadece ırgatı bollatmaya kalmasını umduğum yeni prosedürümü denedim, maalesef çalışmadı. Demir tam sarılı halde ve sımsıkı olmadığında ırgat gevşemiyor, demiri yukarı çekiyordu. Eski yönteme geri dönüp tekrar demir attık, derinlik fazla olduğundan tekrardan ipe kaçarak geceyi Sarsala'da geçirdik.
16 Eylül Salı Kızıl Kuyruk Macerası

Sarsala koyundan çıkmadan önce Andy bana 'gel şu yelken iplerini bir kontrol edelim' dedi. O gün ana yelkeni açmayı düşünüyorduk çünkü. Peki dedim ve yelken iplerini kontrole koyulduk. Maksat, masumca hangi ipin neye yaradığını keşfetmekti ve biz de onu yaptığımızı düşünüyorduk.

Yola çıktık. Önce Boynuz Büküne uğradık, demirleyip biraz yüzerken sipariş ettiğimiz buzlar geldi. Sonra tekrar Fethiye körfezine doğru bir rota tutturduk ve yelken açmaya karar verdik. Bu sefer ana yelken açacaktık fakat, rüzgarı biraz fazla bularak, hadi bugün de sadece ön yelken açalım dedik ve yelkeni açmaya koyulduk. Yelkeni açar açmaz, ön yelken direğin başından aşağı inmeye başladı. Hey allahım, nooldu şimdi, onun orda durması gerekmiyor muydu? Belli ki sabah yelken iplerini kurcalarken, ön yelkeni yerinde tutan halatı gevşetmiş veya takılı olduğu yerden çıkarmıştık.

Neyse ki teknede asılınabilecek iplerin yarısına asıldıktan sonra, ön yelkeni yukarı çekmeye yarayan halatı bulduk ve yerine geri çektik. Fakat bu sefer de yelkenin alt kısmındaki yarım metreye yakın kısmı rayından çıktı. Onu takmaya uğraşmayıp, yelkeni gerisin geri sardık ve sakinleştik.

Bugünlük bu kadar adrenalini yeterli bulup geceleyeceğimiz koya gitmeye karar verdik. Seyir halinde olmakta hiçbir sorun yoktu. Nokia N95'ten gideceğimiz yeri bulmak, kabindeki GPS ile 'obstruction' lara uzak geçmek, dümeni auto pilot'a alıp etrafı seyrekmek gayet kolaydı. Bir ara derinlik ölçerimizi bozuldu sandık, meğer çok derin sularda en son okuduğu metrajı yazarmış.

O geceyi Berna, Derya ve Gökhan arkadaşlarımızın tatilin başından beri sayıkladığı, açık deniz tarafında olduğundan Andy ile benim çok da gitmek istemediğimiz ama sonunda "e peki o zaman bu gece yakınındaki Kızıl Kuyruk koyunda kalalım, yarın da sabah erkenden oraya açılırız, hiç olmazsa dönecek vaktimiz bol olur' dediğimiz Güngörmez Koyu'na gitmek üzere Kızıl Kuyruk koyunda geçirmeye karar verdik. Demir attık, fakat arka mesafemiz çok uzun olduğundan ipimiz yetmedi. Zinciri toplayalım istedik, koy öyle derin çıktı ki, ipi değil tek başına, muhtemelen dimdik durduğundan, 4 kişi çekmek güç oldu. Yan teknedeki Alman arkadaşı yardımlarından ötürü 4 bira ile göndermeden az önce, bize zincirin ipe kaçmaması için bir düzenek yaptı. İpi koç boynuzuna bağladı fakat bu şekilde bağlandığında zincir normalde çıkması gereken delikten çıkamayacağından, zincirin kalan kısmını deliğin dışından zincir dolabına akıttı. Bu arada ben adamı dingiyle almaya giderken dingi motoru durmuş, bir daha da çalışmamış, sonra ikimiz de kürekle dönmek zorunda kalmışız, telaştan kürekler teker teker suya düşmüş, peşlerinden topa atlayan kaleciler gibi atlamış, kurtarmışım ki... anlayacağınız çok yorgunum.

Alman adam, zincimizi ayarlayıp bize Göbün koyuna gitmemizi söyleyince, ok dedik. O gün daha fazla telaş, daha fazla yorgunluk istemiyorduk. Göbüne geldik ki dolu. Eh napalım, Merdivenli yakın oraya gideriz dedik. Her ne hikmetse bizden başka demir atan küçük tekne de yok oraya bu arada. Demiri attık ki, hooop, başka bir sorun. Zincir artık zincir dolabındaki delikten gelmediğinden, mekanizmadan çıkıyor ve sıkışıyor. Tabiri caiz ise iyice ....tık. Hava da kararmak üzere.

Göbün'e girdiğimizde bizi iskeleye çağıran biri vardı. Gidip iskeleye yanaşalım bari dedik. Demir atacak yer olmamasını geç, demir atamıyoruz zaten. Önce zinciri eski haline getirmek lazım.

Göbün'de baktık ki Sunsail'in flotilla'larından biri orada. İki adet skipper da başlarında. Sağolsunlar ilgilendiler.

17 Eylül Çarşamba Tersane Macerası

Göbünden sabah çıktık. Çıkmadan önce Sunsail skipper'ı arkadaşlar zincirimizi düzelttiler ve bize iki kilit bilgi verdiler:

1. Zinciri hazırlıyordum ama ırgatı bollatamıyordum... Meğer bir kilidi varmış. Onu kullanarak bollatabilirmişim. Böylelikle demir atmak, bir kolu çekme işlemine kadar indirgenmiş oldu.
2. İpe kaçırıp duruyorduk... Onun için de zincir dolabını seyretmek gerekiyormuş. Zinciri veya üzerindeki işaretleri değil. İşaret de yok zaten.

Bu sayede artık zinciri atmadan önce hazırlıyor, atıyor, ipe gelene kadar seriyor, ipe yaklaşınca durduruyordum. Tersane koyuna bu şekilde zincir attık.

Tersane Koyu

Tersane koyu girişi kuzeye bakan, bölgenin hakim rüzgarlarına karşı en korunaklı olması gereken koy. Fakat sabah 10 -11 gibi attığımız demir, öğle vakti koyun girişinden gelen rüzgara tutunamayarak taramaya başladı. Zincir atma prosedürünü oturtmuş isek de, zincir atılacak yer, derinlik, yavaş mı, hızlı mı konularında hala kafa yoruyorduk.

Zincir taramaya başladığında Gökhan'cığımla tam oltaları sermiş, ben kupez, o bilimum balık çeşitlerini tutmayı deniyorduk. Birden Andy'nin 'Osmaaaaan!' diye seslenişini duydum ki, yanımıza girmelerine yardım ettiğimiz Alman tekneye çarpmak üzere olduğumuzu gördük. Olmayacaktı böyle. Tası tarağı topladık Manastır Koyu denilen, yeni edindiğimiz Sunsail Pilot book'a göre Göcek Bölgesinin en korunaklı koylarından birine yollandık.

Manastır Koyu

Manastır Koyuna geldiğimizde artık kendimize güven, takat, istek, direnç duygularından arınmış olduğumuzdan ve de rüzgar tekneyi epeyce bir sarstığından, koydaki iskeleye yanaşıp geceyi rahat geçirelim istedik. İsabet olmuş, bir ara rüzgarı 25 knot'larda gördüm. Bizim demirleme ustalığıyla tutunulabilecek bir rüzgar değildi.




18 Eylül Perşembe Boynuz Bükü

Sabah olduğunda rüzgarımız yavaşladı, fakat o günün de rüzgarlı gececeğinin ipuclarını verir gibiydi. Tam bir sessizlik yok. Kahvaltımızı restoranda yaptıktan sonra ( yörenin adeti.. iskeleye bağlanınca birşeyler bırakmak gerekiyor ) tekrar yola koyulduk.

Gün boyu rüzgarlı gececeğe benziyordu. O nedenle daha önce de su ve buz için uğradığımız Boynuz Bükü'ne gece için kapağı atarız diyoruz. Gün boyu sağda solda gezdik. Bir ara At büküne dönüp, yüzme molası verdik. Zincir atma ile ilgili sorunumuz kalmamıştı. Zinciri önce hızla yere değdirmeye, sonra 45 derece yapa yapa yavaş yavaş salmaya çalışıyorduk. Bu epeyce işe yarıyordu. Fakat yine de sert rüzgarlarda taramadan rahat rahat uyunacağı izlenimini edinemiyorduk.

19 Eylül Cuma Boynuz Bükü

Son günümüzü bir ara Sarsala'ya gidip yüzme molası vererek, sonra tekrar Boynuz Büküne dönerek geçirdik. İskeleye yanaşmada, tekne hakimiyetinde artık epeyce yol kat etmiştik. Hiç sorun olmadan, kıçtan kara yanaşabiliyorduk. Tornistan'da teknenin iskeleye çekmesine dahi formüller uydurduk. Öte yandan şu zincir teoreminde hala akla oturmayan konular vardı.
Şöyle ki:

- Derinliğin 4 katı gibi desek, kaloma vermek lazım. Bizim zincir 30 metre. Yani taş çatlasa 10 metreye demir atabiliriz ki normali 7.5
- Kıyıya 3.5 tekne mesafe kala demirlemeye başlamak uygundur diyorlar, fakat bazen o mesafede derinlik 30 metre olabiliyor. 30 x 4 = 120 metre zincir, artı serecek mesafe lazım.

- Tamam.. bu durumda başka bir yer aramak lazım belki, ama her yer aşağı yukarı aynı.

- İp kullansak? Olur peki de ip nasıl bir anda boşalıp gitmeden kontrollü olarak salınır?
- Saldık diyelim, toplarken yine en azından ırgata sararken güç gerekmez mi? Yine bu güç 3-4 kişi gerektirirse? Irgatla çektin, zincire geldin, zinciri mekanizmaya yerleştirmen çok zor. Üstelik de tehlikeli. Bu kadar şeyle uğraşmak durumunda mıyım?

Bu kadarlık kısmını öğrenmeden, aslında öğrenmek de istemeden ( çünkü kimle konuştuysak 50 m den aşağı zinciri olan çıkmadı, ve ip olan tekne de hiç yoktu ), döndük. Bir dahaki tekneyi en az 60 metrelik zincirli istemeye karar verdik.

Ertesi sabah erkenden kalkıp Club Marina'ya geldik ve tekneyi teslim ettik.Gezimizde sabırlarını esirgemeyen Berna ve Gökhan arkadaşlarıma balıklar ve nefis yemekler için, arka ip uzmanımız Derya'ya çoğu zaman boşa kulaç attığını farketse de vazgeçmediği için, teknoloji uzmanı ve kaptan Andy'ye en telaşlı durumlarda bile hiç sakinliğini bozmamayı başarabildiği için teşekkürü borç bilirim.

Eylül 2008
Osman Ölgen



free hit counter

Yorumlar

Çok güzeldi paylaştıklarınız teşekkur ederim
Servet VURAL
www.fokaifm.com
Ahmet Celenoglu dedi ki…
Sorunlarınızın çoğu ırgat ve demirlemeden kaynaklanmış. Irgatlı bir teknede eğer ırgat halat da çekmiyorsa tüm demir donanımının zincir olması gerekir. Eğer zincir'den sonra halat donatılmışsa,demir üstüne motor ile giderken halatı el ile alıp, zinciri ırgata geçirmek gerekir. Gerekirse halatı ve zinciri çekmek için tekne vinçlerinden birini kullanabilirsiniz.

Öncelikli önerim biraz denizcilik dili öğrenmeniz yönünde olacak, böylece özellikle teknede çok daha kolay anlaşabilirsiniz. Baştaki yelkenin adı floktur. Belirli bir büyüklüğü geçince adı genova olur. O yelkeni yukarı çeken halatın adı genova mandarıdır. Mandar tüm yelkneleri basmak için kullanılan halat adıdır. Ana yelken mandarı ve genova mandarı. Yelkenlerin rüzgar ile yaptığı açıyı ayarlayan halatlar ise iskotador. Ana yelken iskotası ve genova iskotası.

Hava uygun olduğunda iki yelkenden birisi sizin yaptığınnız gibi tek başına veya motorla birlikte kullanılabilir ama dengeli bir kullanım için her ikisini de birlikte açmanız, gerekiyorsa ikisini de aynı anda küçültmeniz (camadan vurmanız önerlir.

Ahmet Çelenoğlu
Kalamar Avcisi dedi ki…
Osman Bey
iyi gunler dilerim
Sanirim tekneyi demirlemek ve demiri de geri cekme sorunlari olmasa imis, cok da guzel bir tatil olacak mis, belirli araliklar ile ayni turde etkinlikleri dusunuyorsaniz, hep ayni tip tekne ile denize acilmaya bakin, irgatin capayi sadece zincir ile cekmesi benim acayibime gitti, zincir baklalarinin gectigi mekanizmanın dışında da bir yer olmasi ve oraya halati iki kere sardiginizda ve halati bir ucundan cektiginizde , daha dogrusu boslugunu aldiginizda , yukari (UP) isleminde halatin (Cipanin) siz guc harcamadan yukariya gelmesi lazim,
saygilarimla
Kalamar Avcisi
Cem Liman
www.kalamaravcisi.com
Atadeniz dedi ki…
Osman Bey tecrübelerinizi bizlerle paylaştığınız için teşekkürler.böyle bir tatili hep hayal eden biri olarak bu gezinin maliyeti ile ilgili bilgi verebilirmisiniz..tekne kirası..bağlama yerlerindeki masraflar mazot vs...e-posta adresim iskelesancak@gmail.com

tekrar teşekkürler
grhngrl dedi ki…
Tecrübelerinizi keyifle okudum. Beni çok güldürdünüz, yanlış anlamayın olanlarla değil anlatım şeklinizle. Umarım keyifli seyirler devam ediyordur. Yazmaya devam edin lütfen...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Göcek,Ekincik,Çiftlik,Kumlubük,Turunç Pınarı

Hisarönü Körfezi